Thaniashar (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «وقتی باز یا سودا یا قلیا در معده وارد میشود، در بدن احساس گرسنگی و میل به غذا ایجاد میشود. برای سیرشدن، باید غذا یکسوم حجم معده را پر کند (تقریباً سه برابر کف دست)، وگرنه اکسیژن و هوای کافی برای سوختوساز باقی نمیماند و فرد دچار سوختوسا...» ایجاد کرد) |
Thaniashar (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[رده:بایدها و نبایدها]] | [[رده:بایدها و نبایدها]] | ||
[[رده:خوردنیها]] | [[رده:خوردنیها]] | ||
<references /> | |||
[[رده:هضم]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۲
وقتی باز یا سودا یا قلیا در معده وارد میشود، در بدن احساس گرسنگی و میل به غذا ایجاد میشود.
برای سیرشدن، باید غذا یکسوم حجم معده را پر کند (تقریباً سه برابر کف دست)، وگرنه اکسیژن و هوای کافی برای سوختوساز باقی نمیماند و فرد دچار سوختوساز ناقص میشود.
وقتی غذا وارد شد، معده واکنش نشان داده و عملیات هضم آغاز میشود. هضم اول، مربوط به عناصر آبگریز است.
نوشیدن آب وسط غذاخوردن
وقتی انسان در بین غذاخوردن آب مینوشد، باز یا قلیایی که مشغول هضم غذای شما است، دچار اختلال شده و عناصر آبگریز بهسمت دیواره معده پراکنده شده و میتواند باعث ایجاد زخم معده، دیابت، کبد چرب شود.[۱]
- ↑ استاد حسن قربانپور