درمان بیماری‌ها با حمام
منظور از حمام در طب سنتی
منظور از حمام، شستن بدن در اتاقی بسته است که در آنجا آب گرم یا بخار آب گرم وجود دارد، به‌حدی که بدن شروع به تعریق کند تا فضولات بدن از راه عرق خارج شود.
استفاده از نوره سنتی و کیسه‌‌کشی برای دفع فضولات ضروری است. حمام‌های امروزی که در آن غالباً دوش‌گرفتن مطرح است و فرد عرق نمی‌کند، حکم حمام طبی را ندارد.
دمای حمام
حمام نباید زیاد گرم باشد؛ زیرا سبب تحلیل بدن و سستی اعضا می‌شود.
حمام سرد نیز مانع خروج عرق و فضولات از بدن می‌شود؛ البته حمام با آب سرد مفرح قلب و مقوی تن در افراد گرم مزاج و در فصل گرم است.
حرارت حمام باید قابل حس و به میزانی باشد که فرد عرق کند. البته ️افرادی که غلبه صفرا دارند، نباید حمام گرم بروند و باید با آب ولرم دوش بگیرند.
زمان مناسب حمام
حمام صبح اول وقت و به حالت ناشتا باعث لاغری، خشکی و تحلیل رطوبت بدن می‌شود؛ البته چنین حمامی برای کسانی که فعالیت زیادی ندارند مناسب است.
حمام در حالت سیری، باعث چاقی و غلبه رطوبت زائد در بدن می‌شود.
نشستن زیاد در حمام باعث سستی تن شده و به عصب ضرر می‌رساند و اشتها و قوه باه (قوای جنسی) را کم می‌کند. این مسائل ممکن است در اثر زیاد حمام‌رفتن نیز به وجود آید.
زمان خروج از حمام وقتی است که بدن، هم‌دما با هوای بیرون شده باشد. هنگام بیرون‌آمدن از حمام باید بدن خود را کاملاً با حوله یا پارچه‌ای ضخیم پوشاند.
تمام مطالب ذکر شده در مورد حمام‌های طبی و سنتی بود و در حال حاضر سونا و جکوزی می‌تواند حکم حمام طبی را داشته باشد.[۱]
- ↑ حکیم حسین خیراندیش